To jest pytanie, które bardzo często słyszę od Pacjentów po diagnozie: „Ale co oznacza, że mam ADHD o podtypie mieszanym w stopniu znacznym?”. Postanowiłam wyjaśnić to zatem wszystkim.

Istnieją trzy podstawowe podtypy ADHD: z przewagą zaburzeń koncentracji uwagi, z przewaga nadpobudliwości psychoruchowej i nadmiernej impulsywności oraz mieszany.

Jak same nazwy wskazują: w podtypie z przewagą zaburzeń koncentracji uwagi zauważamy najwięcej objawów wskazujących na problemy w tej dziedzinie życia Pacjenta. Sprawia to, że popełnia on błędy z nieuwagi, ma trudności ze skupieniem się, sprawia wrażenie, jakby nie słuchał co się do niego mówi, ma trudności z dokończeniem zadań, a także problemy z organizacją zdań i różnych aktywności, niechętnie angażuje się w zadania wymagające dłuższego wysiłku umysłowego lub z nimi zwleka, łatwo rozprasza się pod wpływem bodźców zewnętrznych czy też gubi lub zapodziewa różne przedmioty.

Drugi podtyp – z przewagą nadpobudliwości psychoruchowej i nadmiernej impulsywności zakłada, że to właśnie w tym obszarze zaobserwowano najwięcej objawów. Mogą to być: niespokojne ruchy rękoma czy nogami, nadaktywność w obrębie siedzenia, częste poczucie niepokoju bez konkretnej przyczyny, trudność z pozostaniem w ruchu, gdy jest konieczność spokojnego siedzenia, działanie „jakby się miało motorek”, problemy z zachowaniem spokoju, nadmierna gadatliwość, impulsywność, przerywanie innym lub dokończenie zdań, a także kłopoty z oczekiwaniem na swoją kolej.

Podtyp mieszany natomiast zawiera w mniej więcej równej proporcji zarówno zaburzenia w zakresie koncentracji uwagi, jak i te z grupy nadpobudliwości psychoruchowej oraz nadmiernej impulsywności.

Istnieją jeszcze dwa podtypy ADHD. Moja praktyka pokazuje jednak, że występują znacznie rzadziej niż te wymienione powyżej. Jest to bowiem ADHD o innym, swoistym obrazie klinicznym i ADHD o bliżej nieokreślonym obrazie klinicznym. Stosuje się je wtedy, kiedy stwierdzamy występowanie objawów, jednak nie da się określić głównego podtypu.