ADHD to zaburzenie neurorozwojowe objawiające się trudnościami w koncentracji uwagi, nadaktywnością psychoruchową i impulsywnością. Dotyczy ono aż 11% dzieci i 5-7% dorosłych. Co pokazuje, że u części osób mija, jednak znacząca część radzi sobie z jego objawami przez całe życie. 

ADHD jest trudne diagnostyczne, często jest mylone z nerwicą lękową, depresją, OCD czy zaburzeniami osobowości typu borderline. Szacuje się, że Pacjent z ADHD przed diagnozą dostaje aż 5 nietrafionych leków psychiatrycznych.

ADHD objawia się zaburzeniami w czterech obszarach: koncentracji uwagi, nadaktywności, impulsywności i emocjonalnym. Deficyty koncentracji uwagi sprawiają, że Pacjenci bardzo szybko się rozpraszają, nie mogą się skupić na jednej czynności, trudno im czytać książki, a podczas oglądania filmów scrollują Tik Toka. Jednocześnie jak coś ich interesuje, to nie są w stanie się od tego oderwać, wręcz nie słyszą otoczenia. 

Nadaktywność psychoruchowa może się objawiać częstym wstawaniem podczas wykonywania pracy siedzącej, ale też nadaktywnością w obrębie siedzenia – obgryzaniem paznokci, kręceniem loka czy drapaniem się w różnych miejscach. 

Impulsywność sprawia, że Pacjenci często nieregularnie jedzą, spontanicznie kupują niepotrzebne im rzeczy, mają trudności z czekaniem i nienawidzą stać w korkach na drodze.

Dodatkowo ważny jest element emocjonalny w ADHD – są to często bardzo wrażliwe osoby, które emocje odczuwają znacznie bardziej. Dodatkowo odrzucenie bywa tak bolesne, że trudno sobie z nim poradzić niezależnie czego dotyczy.

Na całe szczęście z ADHD można bardzo skutecznie pracować. Psychoedukacja ADHD jest zalecanym pierwszym krokiem do poradzenia sobie z jego objawami. To ustrukturalizowany cykl spotkań skupiający się głównych objawach ADHD. Dotyczy tego co jest tu i teraz, nie odnosi się do schematów czy problemów z przeszłości.