Diagnoza

Diagnostyka psychologiczna polega na badaniu Pacjenta odpowiednio dobranym zestawem testów psychologicznych. Zazwyczaj wygląda to tak, że przeprowadza się szczegółowy wywiad i na jego podstawie określa hipotezy i wybiera narzędzia. Tym sposobem psycholog jest pielęgniarka i analitykiem medycznym w jednym – pobiera materiał do badań, analizuje i przygotowuje na ich podstawie opinię psychologiczną.

Z opinią psychologiczna idziemy do psychiatry. Diagnozę medyczną stawia lekarz – co do tego nie ma żadnych wątpliwości. Warto jednak, by robił to na podstawie badań, w przypadku psychiki na podstawie badań psychologicznych. 

Nie ma zestawu badań psychologicznych, który pasuje dla każdego, więc warto najpierw umówić się do specjalisty na konsultację, by dobrać odpowiednie dla nas narzędzia.

 

Pacjent w trakcie diagnozy w gabinecie psychologa.

Przeprowadzam testy diagnostyczne m.in. w kierunku ADHD dorosłych (DIVA 5.0) i dzieci (Conners), diagnozy zaburzeń osobowości (SCID-5-PD), diagnozy spektrum autyzmu (ADI-R), diagnozy zaburzeń lękowych (STAI) czy inteligencji (Stanford-Binnet 5). Wszystko po to, żeby w porę rozpoznać takie zaburzenia psychiczne jak m.in. ADHD, autyzm, depresję, zaburzenia lękowe, schizofrenię czy osobowość borderline itp. Przede wszystkim jednak uważnie słucham i wykorzystuję znane mi narzędzia, by pomóc. 

DIAGNOZA ADHD

DIAGNOZA BORDERLINE

DIAGNOZA AUTYZMU

Kryteria diagnostyczne ADHD DSM V

  • Kryteria zaburzeń koncentracji uwagi:
    • A1. Pacjent/ka często nie jest w stanie adekwatnie skupić się na szczegółach lub z braku ostrożności popełnia błędy podczas zajęć szkolnych, pracy zawodowej lub innych aktywności.
    • A2. Często ma trudności ze skupieniem uwagi na zadaniach lub aktywnościach podejmowanych w czasie wolnym.
    • A3. Często sprawia wrażenie, jakby nie słuchał/a, co się do niej/niego mówi.
    • A4. Często nie w pełni stosuje się do instrukcji i ma trudności z dokończeniem zadań szkolnych, obowiązków domowych lub służbowych.
    • A5. Często ma trudności z organizacją zadań i aktywności.
    • A6. Często niechętnie angażuje się w zadania wymagające dłuższego wysiłku umysłowego, unika ich lub z nimi zwleka.
    • A7. Często gubi przedmioty niezbędne do realizacji zadań lub podejmowania rozmaitych działań.
    • A8. Często łatwo rozprasza się pod wpływem bodźców zewnętrznych.
    • A9. Często zapomina o codziennych sprawach.
  • Kryteria zaburzeń nadpobudliwości psychoruchowej i nadmiernej impulsywności:
    • H/I 1. Pacjent/ka wykonuje niespokojne ruchy bądź „stuka” rękoma lub nogami albo wierci się siedząc.
    • H/I 2. Często wstaje z miejsca w sytuacjach wymagających spokojnego siedzenia na swoim miejscu.
    • H/I 3. Często niespokojnie porusza się po pomieszczeniu w sytuacjach, gdy jest to zachowanie niewłaściwe (u nastolatków i dorosłych poczucie takie może ograniczać się do subiektywnego poczucia napięcia wewnętrznego).
    • H/I 4. Często ma trudności w sytuacjach nieformalnych, wymagających spokojnego zachowania.
    • H/I 5. Często jest „w ruchu” lub działa, „jakby miał/a motorek”.
    • H/I 6. Pacjentce/pacjentowi często zdarza się mówić zbyt dużo.
    • H/I 7. Często udziela odpowiedzi pod wpływem impulsu – zanim rozmówca dokończy pytanie.
    • H/I 8. Często ma trudności z oczekiwaniem na swoją kolej.
    • H/I 9. Często przerywa innym lub narzuca się im.